شرکت نوآفرین (استارتاپ)

شرکت نوآفرین (استارتاپ) Startup شرکتی است که بوسیله یک فرد کارآفرین برای تحقق یک طرح تجاری عموماً مبتنی بر فناوری‌های جدید پایه‌گذاری شده است. معمولاً یک شرکت نوپای موفق قابلیت رشد بیشتری نسبت به یک شرکت جا افتاده دارد، یعنی می‌تواند با سرمایه‌ای کمتر، نیروی کار یا زمینهٔ رشد بیشتری نسبت به شرکت‌های قدیمی داشته باشد. قابلیت‌های پویا و چابکی سازمانی شرکت‌های نوآفرین به آنها این امکان را می‌دهد تا رقبای قدیمی و سنتی بازار را به چالش بکشند.

فینتک نمونه‌ای از یک شرکت نوآفرین (استارتاپ) که بانکداری سنتی را به مخاطره انداخته است. چنین کسب‌وکارهایی از مزایای متعددی برخودار هستند و البته مشکلات و محدودیت‌های خود را نیز دارند. شرکت‌های نوپا می‌توانند در هر شکلی و به هر اندازه‌ای ایجاد شوند. سرمایه‌گذارها به‌طور کلی به آن دسته از شرکت‌های نوپایی جلب می‌شوند که نسبت خطر به سود بالایی دارند و مقیاس پذیرتر هستند. بنابراین هزینهٔ راه‌اندازی کمتر، ریسک زیاد و توان بالقوهٔ بالایی برای برگرداندن سرمایه دارند.  شرکت‌های نوپا برای رشد سریع خود نیاز به جذب سرمایه دارند و در این راه گزینه‌های مختلفی دارند.

شرکت‌های دیگر یا افراد سرمایه‌گذار می‌توانند به شرکت‌های نوپا با تبادل پول نقد در برابر سهام کمک کنند تا فعالیت خود را شروع کنند. در عمل خیلی از شرکت‌های نوپا توسط بنیان‌گذارانشان سرمایه‌گذاری می‌شوند. چنین شرکت‌هایی به مدد استفاده از فناوری‌های جدید از یک سو و افزایش شمار افراد تحصیلکرده در کشور از رشد قابل ملاحظه‌ای برخوردار شده‌اند. بنابراین در این مقاله مفاهیم زیربنایی شرکت‌های نوآفرین تشریح شده است.

تعریف شرکت نوآفرین (استارتاپ)

استارت آپ یک کمپانی نوپا می‌باشد که برای یک مسئله راه حلی نوین را ارائه می‌دهد، همچنین می‌توان گفت که تضمینی برای موفقیت از طریق این راه حل نمی‌باشد. بهتر است بدانید که امروزه در دنیای فناوری و تکنولوژی شاهد استفاده زیاد از استارتاپ هستیم. جالب است بدانید که این واژه در سن فرانسیسکو ریشه دارد. همچنین می‌توان گفت بعضی افراد استارت آپ را یک فرهنگی نو برای بیان اندیشه‌های نو و ایجاد خلاقیت می‌دانند؛ که هدف آن برطرف کردن مشکلات موجود می‌باشد.

استارت آپ یا استارتاپ به کسب و کارهایی گفته می‌شود که قبل از آن هیچ نمونه مشابه دیگری در کشور و حتی دنیا وجود نداشته باشد، این بدان معنی است که استارتاپ برای اولین بار توسط اشخاص یا شرکت‌ها تاسیس ‌شود. لازم به ذکر است که تعریف استارت آپ تنها به کسب و کار مربوط نمی‌شود. سازمانی که در جستجوی یک مدل کسب و کار که قابل تکرار و مقیاس پذیر باشد شکل گرفته است.

شرکت نوآفرین (استارتاپ) یک کسب و کار جدید است. کسب و کاری که عموماً حول محور تکنولوژی شکل گرفته و پتانسیل رشد بالایی دارد. استارت آپ یک نهاد انسانی است که برای ارائه یک محصول یا خدمت جدید در شرایطی که ابهام بالایی وجود دارد به وجود آمده است..
انجمن بازاریابی آمریکا

استارت آپ شرکتی است که تلاش می کند مشکلات مردم را زمانی که راه حل واضحی برای آن ها وجود ندارد و موفقیت تضمین نشده است، برطرف نماید. افرادی که دستی بر اتش دارند استارت آپ ها را به عنوان فرهنگ تغییر یا ابداع روش ها و ایده های فعلی تعریف می کنند که برای حل کردن مشکلات اساسی افراد مورد استفاده قرار می گیرد.

بررسی تاریخی نوآفرینی

ترویج مفهوم استارتاپ خیلی قدیمی نیست و شاید تنها یک یا دو دهه از استفاده از این لفظ در ایران و سایر نقاط جهان می‌گذرد. نوآفرینی نیز محصول حوزه مدیریت کارآفرینی بوده و ریشه در ادبیات کارآفرینی سازمانی دارد. مطمئناً می‌توان شروع آن را با شروع تمدن در بین انسانها و خرید و فروش محصولات مختلف گره زد. اما آغاز استفاده از مفهوم استارت آپ به سال حدود ۱۹۱۱ میلادی برمی‌گردد که آغاز آنها با شرکت‌های Silicon Valley شروع شد. یکی از مهمترین محصولات این شرکت، استارت آپ IBM بود که اسم آن از International Business Machines برگرفته شده است. این استارت آپ در سالیان بعد موفق شد که خود را به عنوان یکی از غول‌های تولید کننده نرم افزار در دنیا معرفی کند.

یکی از قدیمی‌ترین و موفق‌ترین استارت آپ های دنیا، شرکت اپل است که توسط استیو جابز راه‌اندازی شد. یکی دیگر از استارت آپ های معروف جهان نیز استارت آپ گوگل است که ایده آن در سال ۱۹۹۷ مطرح شد و در سال ۱۹۹۸ آغاز به کار و محصول خود را تولید کرد. امروزه می‌توان موتور جستجوی گوگل را به عنوان پیچیده‌ترین و قویترین موتور جستجو در جهان معرفی کرد.

تعریف شرکت نوآفرین (استارتاپ)

در محیط های پویا موسساتی تأسیس می شوند که نیاز به توسعه رفتار کارآفرینی (نوآوری، مخاطره پذیری و نوسازی استراتژیک) به منظور رقابت به صورت موفق و ایجاد ارزش، هر دو برای خود و برای سیستم های اقتصادی به عنوان یک کل دارند. منابع انسانی نقش مهمی را ایفا می نمایند تا آنجا که آنها می توانند موشق یا مانع کارآفرینی شرکت شوند. تواناسازی کارکنان برای نوآوری، ریسک پذیری و مبادله دانش لازم هستند، همراه با سیستم های پاداش که این نوع رفتار را تشویق می نماید.

تفاوت استارت آپ با کسب‌وکارهای دیگر

معمولا همه فکر می کنند استارتاپ ها بر پایه ایده نوآورانه و خلاقانه ای راه اندازی می شوند که در قسمت تعاریف متوجه شدید که همه استارتاپ ها اساسا اینطور نیستند!

معمولا استارتاپ ها به گونه ای هستند که کمتر کسی می تواند از آن کپی کند و در این صورت است که اکثر آن ها کم رقیب یا حتی بی رقیب ظاهر می شوند. اما تمرکز اصلی استارت آپ ها روی صحیح دیده شدن و همچنین بیشتر دیده شدن است. چون قرار است ایده شان برای رفع نیاز افراد زیادی کاربرد داشته باشد.

معمولا استارت آپ ها برای راه اندازی نیاز به سرمایه زیادی دارند و به خاطر همین مورد هم اکثرا استارت آپ ها با حمایت مالی و سرمایه گذار کارشان را شروع می کنند. امروزه شرکت های زیادی با عنوان شتاب دهنده که به راه اندازی کسب و کارهای نوپا و استارت آپ ها کمک می کنند وجود دارند که در ادامه در موردشان بیشتر توضیح می دهم.

یکی از تفاوت های استارت آپ ها با دیگر کسب و کارهای اینترنتی در این است که استارت آپ ها قابلیت مقیاس پذیری دارند. البته همانطور که قبلا گفتم ممکن است مقیاس پذیری در برخی از استارت آپ ها به صورت چشمگیر دیده نشود.

مقیاس پذیری به رشد کسب و کار نسبت به هزینه های آن گفته می شود که این رشد به صورت کاملا نامتناسب است.

ارتباط مدیریت منابع انسانی و شرکت نوآفرین (استارتاپ)

از چالش‌های راه‌اندازی یک شرکت نوآفرین (استارتاپ) موضوع نیروی انسانی است. برخی از شرکت‌های نوپا برای کاهش این هزینه‌ها از دفتر کار مجازی یا فضای کار مشترک استفاده می‌کنند. همچنین چالش مسائل حقوقی با توجه به محصول یا خدمتی که کسب و کار نوپا می‌خواهد ارائه دهد نیز وجود دارد. اینکه چگونه تیم کاری دور هم جمع شوند و هر کدام چه تعهدی به کار داشته باشند یا خرید و فروش‌های آن‌ها به چه شکلی باشد گاهی بسیار مهم است.

مدیریت منابع انسانی و حوزه های کارآفرین به ندرت با هم در گذشته مورد مطالعه قرار گرفته اند. در واقع، مطالعات اندکی در مورد مدیریت منابع انسانی در شرکت های کارآفرین وجود دارد، هر چندمدیریت منابع انسانی نقش کلیدی در شرکت های کارآفرین به عنوان تکان دهنده و محرک توسعه و رشد موسسات ایفا می نماید. پژوهش در مورد نقش مدیریت منابع انسانی در فرایند کارآفرینی اکنون در حال ظهور است.

اگر چه رشته مدیریت منابع انسانی و کارآفرینی به خوبی توسعه یافته و توسط خود رشته ها به رسمیت شناخته شده، ترکیبی از مطالعه این دو نسبتا پدیده جدیدی بوده است. علاقه به این حوزه ترکیبی از مدیریت منابع انسانی و کارآفرینی از سال ۲۰۰۰ تا حد زیادی گسترش یافت، هدف از این موضوع خاص است که به ارائه شواهد نظری و تجربی که مربوط به مدیریت منابع انسانی با کارآفرینی است، بپردازد. به عنوان یک نتیجه، نوآفرینی شرکت به عنوان فرایند افزایش توانایی موسسه برای دستیابی و بکارگیری مهارت ها و توانایی های نوآوری اعضای موسسه در نظر گرفته شده است. این عبارت مغایر با پیشنهاد تعداد زیادی از مولفان است که کارآفرینی شرکت را به طور مستمر جستجوی فرصت های جدید و گشودن آغوش خود به روی تغییرات در سازمان می دانند.

نتیجه گیری بحث شرکت نوآفرین (استارتاپ)

وظیفهٔ مهم در راه‌اندازی یک کسب و کار، تحقیق برای اعتبار، ارزیابی و توسعه ایده یا مفاهیم آن کسب و کار است. اگر ارزش یک شرکت بر اساس فناوری آن شرکت باشد، مهم است که بنیان‌گذاران از مالکیت معنوی ایده‌های خود حفاظت کنند. اگر چه در تعریف شرکت نوآفرین (استارتاپ) بر این مسئله تاکیدی وجود ندارد که حتماً فعالیت آن در حوزه تکنولوژی یا فنآوری اطلاعات باشد، اما به دلیل اینکه بسیاری از استارت آپ ها در سال‌های اخیر، حول این زمینه‌ها شکل گرفته‌اند، گاهی در تعریف استارت آپ به این مسئله هم اشاره می‌شود که استارت آپ باید در حوزه فن آوری‌های نوین فعال باشد. علاوه بر این از آنجایی که هدف از راه‌اندازی یک استارتاپ پیدا کردن مدل کسب‌و‌کار است؛ عمر آن نمی‌تواند طولانی باشد و معمولا بعد از گذشت چند سال به موفقیت می‌رسد یا بودجه‌ی آن تمام می‌شود و شکست می‌خورد.

به‌طور خلاصه می‌توان گفت که استارت آپ نوعی کارآفرینی مدرن محسوب می‌شود که برپایه فناوری فعالیت دارد. اما لزوما هر کسب و کاری که برپایه فناوری باشد استارتاپ نیست. کلیه استارت اپ‎ها به نوعی از تکنولوژی استفاده می‌کنند. لازم به ذکر است که از موقعی که ایده شروع استارت اپ به ذهن خطور می‌کند تا مرحله سود دهی یکسری مراحل را شامل می‌شود. شرکت‌های نوپا معمولاً به دنبال جذب حمایت مالی هستند. و هم‌زمان به دنبال ایجاد مزیت‌های رقابتی نسبت به سایر رقبا هستند. از این رو این شرکت‌ها می‌کوشند تا با بازاریابی و ایجاد یک شبکهٔ فروش منسجم زمینهٔ مناسبی برای کسب و کار خود فراهم کنند. با این حال، سرمایه‌گذاری در شرکت‌های نوپا یک نوع سرمایه‌گذاری خطرپذیر دانسته می‌شود.

فصل دوم و ادبیات پژوهش مدیریت کارآفرینی

فصل دوم و ادبیات پژوهش در زمینه مدیریت کارآفرینی توسط پایگاه پارس‌مدیر به نگارش درآمده است. این فصل دوم در پایان‌نامه ای با هدف ارزیابی مدیریت کارآفرینی پایگاه پارس‌مدیر تهیه شده و به نگارش در آمده است. بنابراین مالکیت معنوی آن با پایگاه پارس مدیر است و بازنشر آن از نظر قانونی و اخلاقی صحیح نیست. مبانی نظری و ادبیات پژوهش مدیریت کارآفرینی را می توانید خریداری کنید.