فهرست منابع شیکاگو (Chicago) یکی از روش‌های استاندارد برای ارجاع و استناددهی به متون مورد استفاده در یک تحقیق علمی است. از این روش در نگارش انواع مقاله علمی شامل مقاله علمی-پژوهشی یا مقاله کنفرانسی و همینطور پایان‌نامه استفاده می‌شود. نظر به اهمیت موضوع در این نوشتار، «منبع‌نویسی سبک شیکاگو» مفهوم‌سازی و تعریف خواهد شد.
آشنایی با منبع‌نویسی سبک شیکاگو
روش شیکاگو قدمتی یک صد ساله دارد و پانزدهمین ویرایش آن در سال ۲۰۰۳ مورد بازبینی قرار گرفت. این روش نیز مانند روش APA و روش MLA یکی از شیوه‌های پرکاربرد برای نوشتن فهرست منابع است.
این شیوه با جزئیات کامل به معرفی انواع نظام‌های استناد می‌پردازد و در کنار تبیین اصول کلی، قواعد مربوط به ارجاع‌دهی منابع گوناگون را نیز برای فارسی و انگلیسی تشریح می‌کند. در قالب فهرست منابع شیکاگو، کتاب‌ها، مقاله‌ها و سایر منابع اطلاعاتی در پایان پژوهش بر اساس الگویی مشخص ثبت می‌شوند:
نام نویسنده (یا ویراستار، گردآورنده یا مترجمی که به‌جای نویسنده قرار می‌گیرد)، سال انتشار، عنوان اثر و در صورت لزوم عنوان فرعی.
برای کتاب‌ها محل نشر و نام ناشر ذکر می‌شود و برای مقاله‌ها نام نشریه، شماره جلد یا دوره، محدوده صفحات و در بسیاری موارد شماره نسخه ارائه می‌گردد.
در مورد منابعی که ماهیت چاپی ندارند—مانند آثار الکترونیکی یا مواد دیداری ـ شنیداری—نوع رسانه‌ای که اثر از طریق آن ارائه شده است نیز باید ثبت شود. همچنین در منابع پیوسته و برخط، اطلاعات بازیابی از جمله «آدرس اینترنتی» و در صورت نیاز تاریخ دسترسی افزوده می‌شود تا مسیر دستیابی به منبع برای خواننده کاملاً روشن باشد.
استناددهی به مقاله در فهرست منابع شیکاگو
مقاله با یک نویسنده
قوامی، محبوبه. ۱۳۸۵. ارائه الگوی مدیریت استراتژیک. فصلنامه پارس‌مدیر ۳۴(۲): ۶۵-۹۶.
درون متن به شیوه زیر عمل کنید:
(قوامی ۱۳۸۵)
مقاله با دو نویسنده
قوامی، محبوبه، و خدیجه تقی‌پور. ۱۳۹۰. ارائه الگوی مدیریت استراتژیک. فصلنامه پارس‌مدیر ۳۴(۲): ۶۵-۹۶.
(قوامی و تقی‌پور ۱۳۹۰)
مقاله با سه نویسنده
قوامی، محبوبه، خدیجه تقی‌پور، و کبری حسین‌پور. ۱۳۹۰. ارائه الگوی مدیریت استراتژیک. فصلنامه پارس‌مدیر ۳۴(۲): ۶۵-۹۶.
(قوامی، تقی‌پور و حسین‌پور ۱۳۹۰،۷۸)
مقاله با بیش از سه نویسنده
قوامی، محبوبه، خدیجه تقی‌پور، کبری حسین‌پور، و مرسانا نوحی. ۱۳۹۰. ارائه الگوی مدیریت استراتژیک. فصلنامه پارس‌مدیر ۳۴(۲): ۶۵-۹۶.
(قوامی و دیگران ۱۳۹۰، ۷۷)
مقاله ترجمه شده
میلر، امری. ۲۰۱۴، ارائه الگوی مدیریت استراتژیک. ترجمه محبوبه قوامی. ۱۳۹۰. پارس‌مدیر ۲۰(۳ و۴): ۸۷-۹۸.
(میلر ۲۰۰۴)
یا
قوامی، محبوبه، مترجم. ۱۳۹۰. ارائه الگوی مدیریت استراتژیک. نوشته امری میلر. ۲۰۱۴. پارس‌مدیر ۲۰(۳و۴):۸۷-۹۸.
(قوامی ۱۳۹۰)
قوامی، محبوبه، خدیجه تقی‌پور، و کبری حسین‌پور. ۱۳۹۰. بررسی ابعاد مدیریت دانش. چهاردهمین کنفرانس سراسری مدیریت، گیلان.
(قوامی، تقی‌پور و حسین‌پور ۱۳۹۰)
سخن پایانی
فهرست منابع شیکاگو با ساختار دقیق، انعطاف‌پذیر و توجه به جزئیات، یکی از معتبرترین روش‌های استناددهی در علوم انسانی و اجتماعی است و نقشی تعیین‌کننده در افزایش شفافیت و اتقان پژوهش‌ها دارد. این سبک با تأکید بر ارائه کامل اطلاعات کتاب‌شناختی، امکان ارزیابی سریع‌تر و دقیق‌تر منابع را برای خواننده فراهم می‌کند و به پژوهشگر کمک می‌کند زنجیره استدلالی خود را بر پایه ارجاعات مستدل بنا کند. استفاده درست از آن نه‌تنها خطر خطا، ابهام یا برداشت نادرست را کاهش می‌دهد، بلکه اعتبار نوشته را نیز ارتقا می‌بخشد و نشان می‌دهد نویسنده به اصول حرفه‌ای پژوهش پایبند است. با توجه به این مزایا، تسلط بر شیوه شیکاگو یک ضرورت برای هر فردی است که با متون علمی سروکار دارد. جمع‌بندی آن‌که آشنایی عمیق با این ساختار، مسیر تولید دانش معتبر را هموار می‌کند و کیفیت نهایی پژوهش را به‌طور چشم‌گیری بهبود می‌بخشد.
نگارنده: پشتیبانی پارس‌مدیر | 
