اینترنت اشیاء (IOT)
اینترنت اشیاء (IoT) به‌طور کلی به اشیا و تجهیزات محیط پیرامون‌مان که به شبکه اینترنت متصل شده و توسط اپلیکیشن‌های موجود در تلفنهای هوشمند و تبلت قابل کنترل و مدیریت هستند، اشاره دارد. اینترنت چیزها به زبان ساده، ارتباط سنسورها و دستگاه‌ها با شبکه‌ای است که از طریق آن می‌توانند با یکدیگر و با کاربرانشان تعامل کنند.
این مفهوم می‌تواند به سادگی ارتباط یک گوشی هوشمند با تلویزیون، یا به پیچیدگی نظارت بر زیرساخت‌های شهری و ترافیک باشد. از ماشین لباسشویی و یخچال گرفته تا پوشاک؛ این شبکه بسیاری از دستگاه‌های اطراف ما را در برمی‌گیرد. در مقاله حاضر کوشش شده است ابتدا تاریخچه اینترنت اشیاء ارائه شود. سپس به تعریف و مفهوم‌سازی آن پرداخته شده است. در ادامه کاربرد آن در سازمان تشریح شده است. در نهایت نیز دیدگاه‌های موجود بحث شده است.
تاریخچه پیدایش اینترنت اشیاء
اینترنت اشیا نخستین بار توسط کوین اشتون Kevin Ashton در سال ۱۹۹۹ بکار برده شد. اینترنت از اشیا یک موضوع جدیدی است که به سرعت در حوزه ارتباطهای بیسیم در حال گسترش است. اصطلاح اینترنت اشیا یا Internet of things به صورت اختصاری IOT نمایش داده می‌شود.
ایده اصلی این مفهوم فراگیر شدن حضور موجودیتها یا اشیایی از قبیل برچسب‌های ردفاشگر، حسگرها، تلفنهای همراه و غیره در اطراف ماست. هر کدام از این اشیاء دارای آدرس مختص به خود بوده و توانایی ارتباط با دیگر اشیاء را دارند و با همکاری همسایه‌های خود برای رسیدن به یک هدف مشترک همکاری می‌کنند.
کوین اشتون بنیان‌گذار مفهوم اینترنت اشیاء
توانایی و قدرت اینترنت اشیا و تأثیر آن بر جنبه‌های مختلف زندگی روزمره و رفتار کاربران انکار نشدنی است. از دیدگاه یک کاربر کاربردهای خصوصی اینترنت اشیا و مزایای آن بیشتر در دو زمینه کاری و خانگی قابل مشاهده است. مصارف خانگی، دستیار منزل، درمان الکترونیکی و یادگیری تنها نمونه‌های کمی از کاربردهای ممکن از موضوعات جدیدی است که در زندگی آینده نقش مهمی بازی خواهند کرد. به طور مشابه از دیدگاه تجاری کاربران، بیشتر کاربردهای اینترنت اشیا در زمینه هایی از قبیل کارخانجات صنعتی و خودکار، مدیریت فرایند تجارت، انتقال هوشمند افراد و کالاها است.
مفهوم اینترنت اشیاء
تعاریف زیادی از اینترنت اشیا توسط انجم‌نهای مختلف تحقیقاتی بر اساس نوع نگرش آنها به نقاط قوت این ایده بیان شده است. با جستجو در مقالات مختلف در این زمینه شاید خواننده برای فهمیدن معنی واقعی اینترنت اشیا و اینکه پایه و اساسی که پشت سر این مفهوم قرار دارد چیست، دچار مشکل شود.
دلیل چند وجهی بودن این مفهوم به نام گذاری این ایده یعنی اینترنت اشیا بر می‌گردد. این نام شامل دو واژه است. واژه نخست به دیدگاه شبکه گرایی این مفهوم تاکید دارد در حالی که واژه دوم به حرکت به سمت اشیاء عمومی در یک قالب کاری مشترک، تاکید دارد. اینکه آیا باید به اینترنت اشیا با دید اینترنت‌گرا و یا موجودیت گرا نگاه شود یک پرسش اساسی است. این پرسش موجب تفاوت در ذی‌نفعان، قراردادهای تجاری، تحقیق‌ها و استانداردها خواهد شد.
نباید فراموش کرد که وقتی کلمات اینترنت و موجودیت کنار هم قرار می‌گیرند مفهومی تداعی می‌شود که سطحی از ابداعات درهم گسیخته در دنیای ITC را در برمی‌گیرد. در واقع اینترنت اشیا به معنی یک شبکه جهانی از اشیاء مرتبط که هر یک دارای آدرس مختص به خود بوده، میباشند که بر اساس قراردادهای استاندارد شده‌ای با یکدیگر در ارتباط هستند. آدرس دهی یکتا نمایش و ذخیره سازی اطلاعات تبادل شده در اشیاء موضوعات چالش برانگیزی است که سومین دیدگاه از اینترنت اشیا یعنی معناگرایی را در برمی گیرد.
دانلود فصل دو (مبانی نظری و ادبیات پژوهش) اینترنت اشیا IOT
فصل دو شامل مبانی نظری و پیشینه پژوهش اینترنت اشیا (IOT) به صورت فایل ورد همراه با رفرنس فارسی و انگلیسی
آخرین به‌روزرسانی: منابع فارسی ۱۴۰۱ و منابع لاتین ۲۰۲۲
تعداد صفحات: ۴۹ صفحه با فونت لوتوس و فاصله خط ۱.۳
نکته: اگر به پارس‌مدیر اعتماد دارید خرید انجام دهید.
تعریف اینترنت اشیاء
اینترنت چیزها که گاهی اینترنت اشیا نیز نامیده می‌شود به‌طور کلی اشاره دارد به بسیاری از چیزها شامل اشیا و وسایل محیط پیرامون‌مان که به شبکه اینترنت متصل شده و توسط اپلیکیشن‌های موجود در تلفنهای هوشمند و تبلت قابل کنترل و مدیریت هستند. اینترنت چیزها به زبان ساده، ارتباط سنسورها و دستگاه‌ها با شبکه‌ای است که از طریق آن می‌توانند با یکدیگر و با کاربرانشان تعامل کنند. این مفهوم می‌تواند به سادگی ارتباط یک گوشی هوشمند با تلویزیون باشد یا به پیچیدگی نظارت بر زیرساخت‌های شهری و ترافیک. از ماشین لباسشویی و یخچال گرفته تا پوشاکمان؛ این شبکه بسیاری از دستگاه‌های اطراف ما را در برمی‌گیرد.
اینترنت اشیاء مفهومی رایانشی است برای توصیف آینده‌ای که در آن اشیای فیزیکی یکی پس از دیگری به اینترنت وصل می‌شوند و با اشیای دیگر در ارتباط قرار می‌گیرند. اینترنت اشیا رابطه نزدیکی با مفهوم «شناسایی از طریق فرکانس رادیویی» (RFID) به عنوان یک روش ارتباطی دارد اما شامل فناوری‌های حسگر، فناوری‌های بی‌سیمی، کدهای واکنش سریع (QR) و… نیز می‌شود.
اینترنت اشیا IoT با فراهم سازی دسترسی آزاد به زیرمجموعه‌های انتخابی از داده‌ها برای بهبود مجموعه‌ای از سرویس‌های دیجیتالی، قادر به ترکیب یکپارچه و شفاف تعداد زیادی از سیستم‌های نهایی ناهمگن و مختلف می‌باشد.
دیدگاه‌های گوناگون پیرامون اینترنت اشیاء
چند دیدگاه پیرامون اینترنت اشیاء وجود دارد که در ادامه تشریح شده است.
دیدگاه‌های مختلف پیرامون اینترنت اشیاء
دیدگاه موجودیت گرا : استفاده از برچسب‌های ردفاشگر اولین و ساده‌ترین روش برای تحقق بخشیدن به این دیدگاه میباشند. انجمن Auto-ID که از پیشگامان توسعه اینترنت اشیا در دنیا است، اصطلاح اینترنت اشیا را شبکه گسترده‌ای از برچسب‌های ردفاشگر و فناوری حسگرها می‌داند.
دیدگاه اینترنت گرا : در سال ۲۰۰۸، تعداد ۲۵ عدد از شرکت‌های بزرگ دنیا بر روی پروتکلی به نام «IP برای اشیاء هوشمند » جهت ارتباط آنها در شبکه توافق کردند. بر اساس این پروتکل حجم زیادی از وسایل که بر روی آنها سیستم‌های جاسازی شده در حال اجرا میباشند قادر به ارتباط با یکدیگر هستند. این پروتکل استفاده از IP برای توسعه « اینترنتی از اشیاء » را تضمین میکند.
دیدگاه معناگرا : تعداد اجزا موجود در اینترنت آینده به شدت در حال افزایش است بنابراین موضوعاتی مانند چگونگی نمایش، ذخیره، ارتباط، جستجو و سازماندهی اطلاعات به وجود میآید که در « اینترنتی از اشیاء » باعث چالشهای زیادی می‌شود.
کاربرد سازمانی
اینترنت اشیا هم‌زمان با ایجاد تحولات در حوزه محصولات خانگی، ساختار سازمان‌ها را نیز متحول می‌سازد. پوشش سراسری اینترنت اشیا و رایانش ابری یک پارادایم عملیاتی جدید را به وجود آورده است: سازمان‌های هوشمند.
اکنون چند سالی است که همه‌جا صحبت از اینترنت اشیا است. کم‌کم می‌توان گفت مردم آمادگی پذیرش این فناوری نوظهور را پیدا کرده‌اند. محصولات هوشمندی مانند ترموستات، تلویزیون، ماشین لباسشویی، یخچال و … وارد بازار شده‌اند و مرم آنها را خریداری می‌کنند. اینترنت اشیا هم‌زمان با ایجاد تحولات در حوزه محصولات خانگی، ساختار سازمان‌ها را نیز متحول می‌سازد. پوشش سراسری اینترنت اشیا و رایانش ابری یک پارادایم عملیاتی جدید را به وجود آورده است: سازمان‌های هوشمند.
ساختار یک سازمان هوشمند، بهرهوری را افزایش می‌دهد و این امکان را فراهم می‌سازد تا اطلاعات به‌طور آنی برداشت و آنالیز شود و بر مبنای آنها تصمیم درست اتخاذ شود. در واقع هنوز نیاز به حل کردن چالشهای زیادی قبل از قبول و گسترش ایده اینترنت اشیا وجود دارد. موضوع اصلی ایجاد توانایی عملکرد درونی در دستگاه‌ها و امکان ارتباط بین آنها و فراهم کردن درجه بالایی از هوشمندی است به طوری که توانایی به روز کردن خود و داشتن رفتاری مستقل و خود مختار را داشته باشند این در حالی است که امنیت و اعتماد و حریم خصوصی تضمین شده باشد.
سخن پایانی
اینترنت اشیاء از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا اشیا وقتی بتوانند خود را به صورت دیجیتالی ارائه کنند در نهایت به پدیده‌ای بسیار فراتر از کلیتی که در واقعیت هستند، تبدیل خواهد شد. در چنین شرایطی، ارتباط اشیا دیگر محدود به ما نیست بلکه آنها با اشیای اطراف، داده‌های یک پایگاه داده و… نیز در ارتباط قرار می‌گیرند. وقتی اشیا با یکدیگر مرتبط شدند، می‌توان سخن از یک «محیط هوشمند» به میان آورد.
در اینترنت اشیاء همچنین چندین مشکل در زمینه شبکه نیز مطرح می‌باشد. به این معنی که موجودیتهای ترکیب شده در اینترنت اشیا دارای خصوصیت فقدان منابع از نظر انرژی و محاسباتی میباشند. بنابراین راه حلهای پیشنهادی جهت گسترش اینترنت اشیا نیاز به توجه ویژه به بهرهوری از منابع علاوه بر مشکلات موجود در مقیاس پذیری را دارد.
منبع: مقاله پذیرش اینترنت اشیا در سازمان نوشته مریم سلاطی استاد راهنما مریم احمدی فرد نشر الکترونیک پارس مدیر
