کارل پیرسون
کارل پیرسون (Karl Pearson) دانشمند بزرگ اهل بریتانیا است که بنیان‌گذار بسیاری از روش‌های آماری بود و در گسترش روش پژوهش علمی نقش‌آفرین بود. او نه‌تنها در حوزه ریاضی و آمار بلکه در زمینه زیست‌شناسی و علوم تجربی نیز آثار بسیاری دارد.
پیرسون از شاگردان سر فرانسیس گالتون بود و در ویرایش و تکمیل هر دو اثر ویلیام کینگدون کلیفورد نقش داشت. بیشتر پژوهشگران مدیریت او را با روش همبستگی پیرسون می‌شناسند. البته که او در زمینه شاخص‌های برازش، توزیع خی-دو و بسیاری روش‌های آماری دیگر نیز نقش‌آفرین بود. پیرسون در ۲۷ مارس ۱۸۵۷ در لندن متولد شد و پس از یک زندگی پردستاورد در ۲۷ آوریل ۱۹۳۶ از دنیا رفت. در این نوشتار کوشش می‌شود تا زندگی‌نامه این دانشمند بزرگ و تاثیرگذار در اختیار پژوهشگران مدیریت و علوم اجتماعی قرار گیرد.
زندگی‌نامه کارل پیرسون
کارل پیرسون ۲۷ مارس ۱۸۵۷ در لندن، در یک خانواده مذهبی متولد شد. در سال ۱۸۷۶ به مدرسه کالج دانشگاه رفت و پس از آن به سال ۱۸۷۹ در کالج کینگ کمبریج در رشته ریاضی فارغ‌التحصیل شد. سپس به آلمان سفر کرد تا فیزیک و متافیزیک را در دانشگاه هایدلبرگ مطالعه کند.
سپس از دانشگاه برلین بازدید کر ، جایی که او در سخنرانی‌های فیزیولوژیست امیل دو بوی-ریموند در مورد داروینیسم شرکت کرد. پیرسون همچنین حقوق روم را با تدریس برونز و مامسن، ادبیات آلمانی قرون وسطی و قرن شانزدهم، و سوسیالیسم مطالعه کرد. او یک مورخ و آلمان‌شناس ماهر شد و بیشتر دهه ۱۸۸۰ را در برلین، هایدلبرگ و وین گذراند.
او نمایشنامه‌هایی در زمینه شور، مذهب، گوته، ورتر، و همچنین موضوعات مرتبط با جنسیت نوشت.به پیرسون یک پست ژرمنیک در کینگز کالج کمبریج پیشنهاد شد . کارل با مقایسه دانش‌آموزان کمبریج با دانش‌آموزانی که از آلمان می‌شناخت، دانش‌آموزان آلمانی را غیر ورزشکار و ضعیف دید. او به مادرش نوشت: «قبلا فکر می‌کردم دو و میدانی و ورزش در کمبریج بیش از حد بها داده می‌شود، اما اکنون فکر می‌کنم نمی‌توان آنها را خیلی بها داد.»
کارل پیرسون
آثار انیشتین و کارل پیرسون
وقتی آلبرت انیشتین ۲۳ ساله در سال ۱۹۰۲ گروه مطالعاتی آکادمی المپیا را با دو دوست کوچکترش موریس سولووین و کنراد هابیشت راه‌اندازی کرد. نخستین پیشنهاد او برای خواندن کتاب دستور زبان علم پیرسون بود. این کتاب چندین موضوع را پوشش می‌دهد که بعدها بخشی از نظریه‌های اینشتین و دانشمندان دیگر شد.
پیرسون اظهار داشت که قوانین طبیعت نسبت به توانایی ادراکی مشاهده گر است. او استدلال کرد که برگشت ناپذیری فرآیندهای طبیعی یک مفهوم کاملاً نسبی است. ناظری که با سرعت دقیق نور حرکت می کند، اکنون ابدی یا عدم حرکت را می بیند. او حدس زد که ناظری که سریعتر از نور حرکت می کند، معکوس زمان را می بیند، شبیه به فیلم سینمایی که به عقب اجرا می شود. پیرسون همچنین در مورد ضد ماده ، بعد چهارم و چین و چروک در زمان بحث کرد.
نسبیت پیرسون مبتنی بر ایده آلیسم بود ، به معنای ایده ها یا تصاویر در ذهن . او نوشت: «نشانه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد یک ایده‌آلیسم سالم به‌عنوان پایه‌ای برای فلسفه طبیعی، مطمئناً جایگزین ماتریالیسم خام فیزیکدانان قدیمی می‌شود». (پیشگفتار ویرایش دوم، دستور زبان علم ) علاوه بر این، وی اظهار داشت: «… علم در واقع طبقه بندی و تحلیل محتویات ذهن است… در حقیقت، حوزه علم بسیار بیشتر از آگاهی است. یک دنیای بیرونی.” ( همان ، فصل دوم، بند ۶) «پس قانون به معنای علمی اساساً محصول ذهن انسان است و معنایی جدا از انسان ندارد».۱۹۱۰
کمک به ژنتیک
از نظر کارل پیرسون، نظریه تکامل برای شناسایی مکانیسم بیولوژیکی که الگوهای وراثت را توضیح می دهد، در نظر گرفته نشده بود، در حالی که نظریه مندلیان ژن را به عنوان مکانیسم وراثت فرض می کرد . پیرسون از بیتسون و سایر زیست شناسان به دلیل شکست آنها در اتخاذ تکنیک های بیومتریک در مطالعه تکامل انتقاد کرد.
پیرسون از زیست‌شناسانی انتقاد کرد که بر اعتبار آماری نظریه‌های خود تمرکز نکردند، و اظهار داشت که «قبل از اینکه بتوانیم [هر علت تغییر پیشرونده] را به‌عنوان یک عامل بپذیریم، نه تنها باید معقول بودن آن را نشان داده باشیم، بلکه در صورت امکان آن را نشان داده باشیم. توانایی کمی» [۳۵] زیست شناسان تسلیم «تقریباً حدس و گمان متافیزیکی در مورد علل وراثت» شده بودند، که جایگزین فرآیند جمع آوری داده های تجربی شده بود که در واقع ممکن بود به دانشمندان اجازه دهد نظریه های بالقوه را محدود کنند.
کمک به آمار
تفکر پیرسون زیربنای بسیاری از روش‌های آماری «کلاسیک» است که امروزه رایج هستند. نمونه هایی از مشارکت های او عبارتند از:
ضریب همبستگی (برای اولین بار توسط آگوست براویس و فرانسیس گالتون ایجاد شد) به عنوان یک لحظه محصول تعریف شد و رابطه آن با رگرسیون خطی مورد مطالعه قرار گرفت.
پیرسون لحظه ها را، مفهومی که از فیزیک وام گرفته شده بود ، به عنوان آمار توصیفی و برای تطبیق توزیع ها با نمونه ها معرفی کرد.
سیستم منحنی های پیوسته پیرسون: سیستمی از توزیع‌های احتمال یک‌متغیره پیوسته که اساس توزیع‌های احتمال پیوسته رایج کنونی را تشکیل می‌دهد. از آنجایی که سیستم تا لحظه چهارم کامل است، مکمل قدرتمندی برای روش پیرسونی لحظه ها است.
فاصله خی: پیش ساز و مورد خاص فاصله ماهالانوبیس.
مقدار p به عنوان معیار احتمال مکمل توپ با مقدار فرضی به عنوان نقطه مرکزی و فاصله چی به عنوان شعاع تعریف می شود.
مبانی نظریه آزمون فرض آماری و نظریه تصمیم گیری آماری: در مقاله مقدماتی “در مورد معیار…” ، پیرسون آزمایش اعتبار مقادیر فرضی را با ارزیابی فاصله خی بین مقادیر فرضی و تجربی مشاهده شده از طریق مقدار p پیشنهاد داد که در همان کاغذ استفاده از معیارهای شواهد از پیش تعیین شده ، به نام احتمالات خطای آلفا نوع اول، بعدها توسط جرزی نیمن و اگون پیرسون پیشنهاد شد.
آزمون خی دو پیرسون . یک آزمون فرضیه با استفاده از تقریب نرمال برای داده های گسسته.
تجزیه و تحلیل مؤلفه های اصلی روش برازش یک زیرفضای خطی برای داده های چند متغیره با به حداقل رساندن فواصل خی.
اولین معرفی هیستوگرام معمولاً به پیرسون نسبت داده می شود.
سخن پایانی
پیرسون یک آتئیست غیور و یک آزاداندیش بود. او در زمان حیات خود به عنوان یک آزاد اندیش و سوسیالیست برجسته شناخته می شد. او در مورد مسائلی مانند « مسئله زن » (این دوران جنبش حق رای در بریتانیا بود) و درباره کارل مارکس سخنرانی کرد . تعهد او به سوسیالیسم و آرمان های آن باعث شد تا پیشنهاد ایجاد OBE ( افسر نظم امپراتوری بریتانیا ) را در سال ۱۹۲۰ رد کند. همچنین در سال ۱۹۳۵ از گرفتن شوالیه امتناع کند.
پیرسون که داروینیسم اجتماعی را برای کل ملت ها به کار می برد، جنگ علیه “نژادهای پست” را به عنوان دلالت منطقی نظریه تکامل می دانست. او نوشت: «دیدگاه من – و فکر می‌کنم می‌توان آن را دیدگاه علمی یک ملت نامید، یک کل سازمان‌یافته است که با اطمینان از اینکه تعداد آن به طور قابل توجهی از افراد بهتر جذب می‌شود، تا حد بالایی از کارایی داخلی حفظ می‌شود.
سهام، و با رقابت، عمدتاً از طریق جنگ با نژادهای پست، تا حد بالایی از کارایی خارجی حفظ شد.» او استدلال کرد که اگر تئوری پلاسمای جوانه آگوست وایزمن درست باشد، ملت زمانی که تلاش می کند مردمی را که از سهام فقیر هستند بهبود بخشد، پول را هدر می دهد.
