مدل هم‌رخدادی کدها در مکس‌کیودا
مدل هم‌رخدادی کدها (Code Co-Occurrence) در نرم‌افزار مکس‌کیودا برای ترسیم مدل ارتباطی و نقشه شبکه‌ای کدها براساس همزمانی آنها عمل می‌کند. با استفاده از این روش می‌توان یک مدل مفهومی اولیه براساس تحلیل کیفی و کدگذاری متن ارائه کرد.
همان سه حالتی که برای مرورگر روابط کد و نقشه کد وجود داشتند برای تحلیل هم‌رخدادی هم در دسترس هستند:
- تقاطع کد (Code Intersection)
- نزدیکی کد (Code Proximity)
- وقوع کد (Code Occurence)
تقاطع کد: ارزیابی می‌شود که چند بار دو کد با هم به یک بخش اختصاص داده شده است. اگر کدها همپوشانی داشته باشند کافی است. آنها مجبور نیستند دقیقاً همان منطقه را پوشش دهند.
نزدیکی کد: ارزیابی می‌شود که هر چند وقت یکبار دو کد در یک فاصله قابل تعریف در یک سند یا یک فایل رسانه‌ای مشابه اختصاص داده شده‌اند. شما می‌توانید بیشینه فاصله را تعیین کنید.
وقوع کد: ارزیابی می‌شود که چند سند حاوی دو کد هستند. موقعیت دو کد بی‌ربط است. هر دو باید دست‌کم یک بار در سند تعیین شده باشند.
زیرکدهای کدهای انتخابی را می‌توان در مدل گنجاند.
نمایش مدل هم‌رخدادی کدها در مکس‌کیودا
نمونه زیر ساختار مدل را نشان می‌دهد:
کدهای انتخاب شده به صورت دایره‌ای روی سطح کار قرار می‌گیرند.
نرم‌افزار MAXQDA ارزیابی می‌کند که کدام کدها در کنار کدهای انتخاب شده قرار می‌گیرند و آنها را در یک دایره بیرونی در اطراف کدهای انتخاب شده قرار می‌دهد.
کدهایی که در کنار کدهای انتخاب شده قرار می‌گیرند با خطوط خاکستری پیوند داده می‌شوند. روابط بین کدها در دایره بیرونی نادیده گرفته می‌شود.
در صورت تمایل می‌توان زیرکدهای کدهای انتخابی را درج کرد و با خط قرمز به کد بالایی آنها پیوند داد. خط بدون توجه به اینکه زیرکدها در کنار کد بالایی آنها قرار می‌گیرند رسم می‌شود.
امکان نمایش فرکانس همزمانی روی خطوط اتصال و تعیین عرض خط توسط آن وجود دارد.
مدل هم‌رخدادی کدها
طراحی مدل هم‌رخدادی کدها در مکس‌کیودا
از زبانه Visual Tools گزینه MaxMaps را انتخاب کنید.
در زبانه Start روی New Code Model کلیک کنید.
بسته به حالت تحلیلی که نیاز دارید، مدل مناسب Code Co-occurence Model از منوی ظاهر شده انتخاب کنید.
یک یا چند کد را از «سیستم کد» به فضای کاری MAXMaps بکشید. برای انتخاب چندین کد در لیست، کلید Ctrl/Cmd را نگه داشته و روی کدهای مورد نظر کلیک کنید.
پس از اتمام انتخاب کد، دیالوگی مانند شکل زیر ظاهر می‌شود:
گزینه‌های مدل Co-Occurrence Code
پیش نمایشی از مدل با در نظر گرفتن گزینه‌های انتخاب شده روی نقشه نشان داده می‌شود. برای استفاده از مدل همانطور که در حال حاضر نمایش داده می‌شود، روی دکمه Use Model کلیک کنید. بنابراین می‌توان مدل هم‌رخدادی کدها در مکس‌کیودا را ترسیم کرد.
گزینه‌های کد/زیرکد (Code/subcode)
فقط نمایش فعال شد: ارزیابی را می‌توان به کدهای فعال فعلی محدود کرد.
فقط برای اسناد فعال شده:کئدر صورت فعال بودن این گزینه، در حین ایجاد، تنها رخداد رایج کدهای انتخابی در اسناد فعال فعلی در نظر گرفته می‌شود.
سطوح X از زیرکدها: شما می‌توانید انتخاب کنید که آیا زیرکدهای سطح و تا چه اندازه شامل می‌شوند (۰ = زیرکدها نمایش داده نشود؛ ۱ = فقط شامل زیرکدهای مستقیم باشد؛ ۲ = همچنین سطح ۲، یعنی شامل زیرکدهای زیرکدها و غیره).
X دقیقه تعداد دفعات همزمان: اگر به عدد تنظیم شده در اینجا نرسیده باشد، اتصال کشیده نمی شود. بنابراین فقط خطوط اتصال بین کدها نشان داده می‌شود که حداقل به همان اندازه که در اینجا تعریف شده است با هم اتفاق می‌افتند.
Code-symbol-size: در اینجا می‌توانید انتخاب کنید که آیا همه کدها باید در یک اندازه نمایش داده شوند یا اینکه آیا نتایج تجزیه و تحلیل باید برای اندازه کد در نظر گرفته شود.
با گزینه By Frequency of overlapping segments coded , سیستم ارزیابی می‌کند که هر چند وقت یکبار کد همراه با سایر کدها رخ می‌دهد، یعنی مجموع اعداد روی خطوط اتصال در نظر گرفته می‌شود.
گزینه By Frequency of overlapping codes ارزیابی می‌کند که یک کد با چند کد دیگر روی نقشه ارتباط دارد، یعنی کد دارای چند خط اتصال است.
نکته: همچنین می‌توانید مستقیماً از «سیستم کد» با کلیک راست روی یک کد و انتخاب Code Model > Code Co-occurence Model (تقاطع کد) به مدل دسترسی پیدا کنید.
گزینه‌های خط (Line options)
برچسب زدن خطوط با فرکانس همزمان – اگر این گزینه فعال باشد، یک عدد در خطوط اتصال بین دو کد نمایش داده می‌شود که نشان می‌دهد هر چند وقت یکبار این دو کد با هم اتفاق می‌افتند.
عرض خط منعکس کننده فرکانس همزمانی است – این گزینه را انتخاب کنید تا خطوط اتصال بین کدهایی با روابط زیاد ضخیم تر از کدهایی که کمتر رایج هستند به نظر برسند.
گزینه هایی برای کدنویسی نیز وجود داد:
فیلتر وزن – با انتخاب محدوده‌ای از وزن‌های بخش، کل نمایش را می‌توان به رمزگذاری هایی با یک ارتباط خاص محدود کرد. به عنوان مثال، اگر محدوده بین ۸۰ تا ۱۰۰ تنظیم شود، تنها همپوشانی‌ها برای نمایش جایی که وزن‌های بخش در این محدوده مورد نیاز قرار دارند، در نظر گرفته می‌شوند.
