روحیه کارآفرینی
روحیه کارآفرینی Entrepreneurial spirit همان میل و اراده درونی افراد کارآفرین برای تاسیس یک کسبوکار بر مبنای یک فکر و ایده نوآورانه است. اکنون در عرصه جهانی افراد خلاق و نوآور به عنوان کارآفرینان منشا تحولات بزرگی در عرصه تولید و خدمات شده اند. حتی شرکت‌های بزرگ جهانی برای حل مشکلات خود به کارآفرینان مراجعه می‌کنند.
روحیه کارآفرینی دلالت بر ویژگی‌هایی فردی یا سازمانی دارد که تحمل پذیرش خطر را افزایش داده و گرایش به نوآوری را افزایش می‌دهد. روحیه کارآفرینی یعنی چقدر یک فرد یا یک سازمان برای انجام یک کار متمایز حاضر است سرمایه‌گذاری مالی و زمانی نماید. آموزش کارآفرینی نیز در گام نخست بر تقویت این روحیه در میان پژوهشگران تمرکز دارد. نظر به اهمیت موضوع در این مقاله به تشریح مفهوم روحیه کارآفرینی پرداخته شده است.
اهمیت روحیه کارآفرینی
کارآفرینی عبارت است از فرآیند خلق هر نوع پدیده جدید همراه با ریسک‌پذیری مالی، روانی و اجتماعی برای رسیدن به نتایج مطللوب. روحیه کارآفرینی با توجه به نقش عوامل فردی در توسعه کارآفرینی، می‌تواند یک فاکتور اصلی در بهبود کارآفرینی باشد. روحیه کارآفرینی خود تلفیقی از خصایص نظیر خلاقیت، ریسک‌پذیری، توفیق طلبی، قدرت تحمل ابهام و نظایر آن می‌باشد که تقویت هر یک منجر به افزایش سطح روحیه کارآفرینی خواهد شد.
در حال حاضر آموزش کارآفرینی به یکی از مهمترین و گسترده ترین فعالیت‌های موسسات آموزشی تبدیل شده است. در بسیاری از موسسات آموزش عالی، آموزش کارآفرینی را به عنوان لازمه رشد نیروی انسانی مطرح می‌کنند. کارآفرینی در سطح کلان توسعه اقتصادی و در سطح خرد مربوط به رضایت و پیشرفت فردی تاثیرگذار است. در واقع فرهنگ کارآفرینی نیازمند پرورش روحیه کارآفرینی است.
فرایند درونی‌سازی روحیه کارآفرینی نیازمند رویکردی راهبردی و نظام‌مند می‌باشد. بعلاوه ویژگی‌های فرهنگی و سطح تحصیلات نیز چالش‌های اساسی در تقویت روحیه کارآفرینی هستند. ویژگی‌های شناختی و احساسات افراد در هریک از مراحل توسعه روحیه کارآفرینی در کارکنان باید درنظر گرفته شود. برای تقویت روحیه کارآفرینی باید نقش آموزش، توسعه مهارت‌ها و عوامل محیطی توجه شود. این روحیه کارآفرینی افراد است که آنها را به سمت اقدامات کارآفرینانه سوق می‌دهد و توسعه اقتصادی را به همراه می‌آورد.
روحیه کارآفرینی و تشخیص فرصت‌های کارآفرینی
برای اینکه یک کارآفرین بتواند فرصتی را دنبال و از آن بهره برداری و کسب‌وکاری را ایجاد کند ابتدا باید آن فرصت را درک و شناسایی کند. در واقع فرصت و شناسایی فرصت از مهمترین عواملی است که در فعالیت‌های کارآفرینانه وجود دارد. درک بهتر آن به خصوص برای کارآفرینان بالقوه می‌تواند بسیار مفید باشد. شناسایی و انتخاب فرصت‌های کارآفرینی درست برای ایجاد کسبوکار جدید مهمترین توانایی یک کارآفرین موفق است و همچنین فهمیدن آنچه که یک فرصت را تشکیل می‌دهد عاملی کلیدی در دوره کسبوکار است. اگر چه سوال «چرا، چه زمانی و چگونه فرصت‌ها برای خلق کالاها و خدمات بوجود می‌آیند؟» به عنوان اصلی‌ترین پرسش در حوزه کارآفرینی شناخته شده است اما کمتر پژوهش‌های موثری در این مورد انجام شده‌است.
پژوهش در زمینه تشخیص فرصت به عنوان اولین گام فرآیند کارآفرینی، از اهمیت زیادی برخوردار است. فقدان منابع مالی، سیاست‌های حمایتی ناکافی و زیرساخت‌های ناکافی، شناسایی فرصت‌های کارآفرینانه را مشکل می‌سازد. مشکلاتی از قبیل بیکاری جمعیت جوان و سطح پایین رشد اقتصادی در بسیاری از کشورها، اهمیت سرمایه‌گذاری و به‌ویژه پژوهش در حیطه کارآفرینی را نمایان می‌سازد. بررسی تشخیص فرصت کارآفرینانه در بخش‌های مختلف اقتصادی، دارای اهمیتی ویژه است.
محدودیت پژوهش در زمینه تشخیص فرصت کارآفرینانه، شکافی بزرگ در مطالعات کارآفرینی محسوب می‌شود. فعالیت‌های کارآفرینانه به عنوان پاسخی به رکود و مشکلات موجود اقتصادی و همچنین به عنوان یک استراتژی بقا در نظر گرفته می‌شود. کارآفرینان با مهارتی که در تشخیص فرصت‌ها و موقعیت‌ها و ایجاد حرکت در توسعه این موقعیت‌ها دارند، پیشگامان حقیقی تغییر در اقتصاد تولید و تحولات اجتماعی محسوب می‌شوند. یک کارآفرین، باید فرصت‌ها را به خوبی تشخیص داده، و نیازهای مشتری را به درستی بشناسد
توسعه روحیه کارآفرینی
معمولاً در زمینه کارآفرینی از دو رهیافت عمده استفاده می‌شود که عبارتند از
- رهیافت محتوایی یا صفات مشخصه
- رهیافت فرایندی یا رفتاری
هدف از به کارگیری رهیافت محتوایی، متمایز ساختن کارآفرینان از غیر کارآفرینان و تعیین ویژگی‌های آنان است. بر این اساس ویژگی‌های شخصیتی کارآفرین عبارتند از:
- نیاز به توفیق طلبی
- تمایل به قبول مخاطره
- برخورداری از مرکز کنترل درونی
- داشتن روحیه خلاق
- تحمل ابهام
هدف از به کارگیری این رهیافت، تمرکز بر شناسایی فعالیت‌های کارآفرینان و بیان ماهیت کارآفرینی است. در قلمرو مطالعه این رهیافت، بررسی همه عوامل اثر گذار در تاسیس یک شرکت جدید، مانند محیط، فرد، فرایند و سازمان مد نظر قرار می‌گیرد. برای مثال مواردی نظیر دسترسی به سرمایه، حضور کارآفرینان مجرب، وجود نیروی کار ماهر (از نظر فنی)، میزان دسترسی به عرضه کنندگان، مشتریان یا بازارهای جدید بررسی می‌شوند.
افراد نیز از نظر دارا بودن خصوصیات کارآفرینی مورد بررسی قرار می‌گیرند.کارآفرینی موفق فقط یک ایده بزرگ نیاز دارد: ایده بزرگ فقط قسمتی از موفقیت در کارآفرینی است. درک نیازهای مراحل متفاوت فرایند کارآفرینی، استفاده از روشی سازمان یافته به منظور گسترش کسبوکار کارآفرینانه و از عهده چالش‌های مدیریت کسب‌وکارآفرینانه برآمدن، عناصر کلیدی برای موفقیت هستند.
خلاصه و جمع‌بندی
روحیه کارآفرینی نقشی زیربنایی در تحولات عظیم اقتصادی کشورها بازی می‌کند. این موضوع با درنظر گرفتن نقش «شرکت‌های کوچک و متوسط» در اکوسیستم کسبوکار کشورها بهتر قابل توجیه است. شرکت‌های کوچک و متوسط در طول مراحل مختلف توسعه، رکنی اساسی در دست یافتن به اهداف «توسعه پایدار» بازی می‌کنند. این افراد کارآفرین هستند که با توسعه کسب‌وکارهای کوچک، زمینه‌های بروز خلاقیت و نوآوری را در قالب شرکت‌های کوچک و متوسط مهیا می‌کنند. کارآفرینی این افراد خود در گرو روحیه کارآفرینی آنها است.
در اینجا نقش دولت در پشتیبانی از افراد کارآفرین بسیار برجسته است. شمار افراد کارآفرین موفق که از روحیه کارآفرینی بالایی برخوردار هستند شاخص مناسبی از رشد اقتصادی است. به عبارت دیگر هرچه افراد کارآفرین بیشتر باشد، سهم آنها در توسعه اقتصادی بیشتر است و این به نوبه خود پیشرفت و توسعه کشورها را تسریع می‌کند. بطور کلی می‌توان نقش روحیه کارآفرینی بر توسعه کلان اقتصادی را مشخص ساخت.
یک ایراد اساسی این است که بسیاری «کسب‌وکارهای کوچک» و کسبوکار کارآفرینی را یکسان می‌دانند اما تفاوت‌هایی بین کسبوکار کارآفرینانه و کسبوکار کوچک وجود دارد. کسب‌وکارهای کوچک الزاماً کارآفرینانه نیستند، خلاقیت و به دنبال فرصت‌ها بودن لازمه کارآفرینی است. کسب‌وکارهای کوچک می‌توانند رشد کنند و تبدیل به کسبوکار کارآفرینانه شوند. البته در مورد تعداد کارکنان نظرات مختلفی وجود دارد.
تهیه و تنظیم: پشتیبانی پارس مدیر
مدیریت کارآفرینی | ۱۳ آذر ۰۰
