کارآفرینی پایدار
کارآفرینی پایدار (Sustainable Entrepreneurship) بهره‌گیری از فرصت‌های بازار با روش‌های نوآورانه مبتنی بر اصول و قوانین توسعه پایدار است. منظور از اصول و قوانین توسعه پایدار، احترام به مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی است.
در رویکرد کارآفرینی پایدار، کارآفرینان می‌کوشند تا همزمان با اهداف سودآوری به مسائل اجتماعی و محیطی پاسخگو باشند. فعالیت‌ها و دستاوردهای حاصل از فعالیت کارآفرینی باید کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کند. از سوی دیگر باید با مسئولیت اجتماعی کسب‌وکار همراستا باشد و حقوق حامعه را رعایت کند. در نهایت باید منافع اقتصادی کارآفرین، سرمایه‌گذار و دیگر ذی‌نفعان را تامین نماید.
در سایه کارآفرینی پایدار است که یک کشور می‌تواند رشد درون‌زای اقتصادی را در توسعه پایدار تجربه نماید. این شیوه از کارآفرینی در کشورهای پیشرو مورد تاکید بسیار زیادی فرار دارد. مدیریت کارآفرینی در هزاره سوم با ارتباط صنعت و دانشگاه می‌کوشد تا چنین افرادی را پرورش دهد. اگر دولت نیز به این رابطه وارد شود مارپیچ سه‌گانه رشد و توسعه تکمیل خواهد شد. در نوشتار حاضر کوشش بر این است تا کارآفرینی پایدار تعریف و مفهوم‌سازی گردد.
تعریف کارآفرینی پایدار
کارآفرینی پایدار در اصل تحقق نوآوری‌های پایداری است که با هدف بازار انبوه و ارائه منفعت به بخش بزرگتری از جامعه انجام می‌شود. بازیگران یا شرکت هایی که با کسب‌وکارهای اصلی خود به توسعه پایدار کمک می‌کنند را می‌توان کارآفرینان پایدار نامید.
کارآفرینی پایدار فرصت‌گرا است و هدف آن تولید محصولات، خدمات، فرآیندهای تولید، تکنیک‌ها و شیوه‌های سازمانی جدید است که اثرات اجتماعی و زیست محیطی را به میزان قابل توجهی کاهش داده و کیفیت زندگی را افزایش می‌دهد.
به گفته جوزف شومپیتر (۱۹۳۴)، کارآفرینی را می‌توان به عنوان تخریب خلاق توصیف کرد. کارآفرینان پایدار، روش‌های تولید، محصولات، ساختارهای بازار و الگوهای مصرف مرسوم و ناپایدار موجود را از طریق متقاعدکننده، برتر، نابود می‌کنند.
اهمیت کارآفرینی پایدار
وظیفه کارآفرین پایدار یافتن راه‌های جدید برای ساخت ماشین‌های سود کوتاه مدت نیست. سود باید همراه با ایجاد توسعه پایدار باشد و مصرف کنندگان به طور فزاینده‌ای خواهان تغییر هستند. کارآفرین اجتماعی باید راه هایی برای ارائه نوآوری پایدار و حل مشکلات تخریب محیط زیست با استفاده از شیوه‌های تجاری و فناوری پایدار بیابد. و با درک ژرف از تأثیر صنعت آنها بر چالش‌های اجتماعی در کل. برای کارآفرینان موفق آینده، نتیجه با مسئولیت اجتماعی و حل مشکلات زیست محیطی درهم می‌آمیزد.
کارآفرینی پایدار به معنی پشتیبانی، گسترش و ایجاد مشاغل نوین است. اکنون در کشورهای صنعتی و پیشرفته سعی می‌کنند به تربیت افرادی بپردازند تا در آینده کارآفرین شوند. بگذارید کمی واضح تر این موضوع را با هم بررسی کنیم. فردی که بخواهد کارآفرین شود با اراده، اختیار و سرمایه خویش شروع به کار میکند. کسی نه او را مجبور میکند و نه قبل از آن برای کارآفرین شدن آموزش خاصی می‌بیند. اگر شخصی ایده و طرحی داشته باشد، می‌تواند سرمایه لازم را تهیه و آن را راه اندازی نماید. اما این موضوع مربوط به ۲۰سال پیش است.
کارآفرینان فناوری مسئولیت اجتماعی شرکتی برای خدمت به نسل‌های آینده قبل از سهامداران دارند. بیزتک بشردوستانه و مبتنی بر محیط زیست که رشد اقتصادی را حداکثر در رتبه دوم قرار می‌هد، طبقه جدید کارآفرینی پایدار را تعریف میکند. دنیا به میلیاردرهای بیشتری نیاز ندارد. اما اکنون بیش از هر زمان دیگری به راه حل نیاز داریم. و اینجاست که بهترین‌های کارآفرینی اجتماعی همیشه برای پاسخگویی به این تماس قدم برداشته‌اند.
سخن پایانی
کارآفرینی به توسعه پایدار شهری و توسعه روستایی کمک میکند که دیدگاه پیدا کنیم اما این مورد به تنهایی کافی نیست. به این دلیل که معمولا تئوری‌ها را از شرایط موجود در دنیا استحصال می‌کنند و باید آنها را بومی‌سازی کنیم. به این صورت در محلی که زندگی یا قصد کارآفرینی داریم باید شرایط همسویی داشته باشیم. براین اساس مبانی آموزشی کارآفرینی می‌تواند در شناخت و پیدا کردن استوانه اولیه به افراد کمک کند. اما پیدا کردن روند و فرمول موفقیت به مولفه‌های دیگری نیز نیاز دارد.
نقش کارآفرینی در توسعه پایدار کاملا مشخص است. اگر امروز موضوعی به عنوان نوآوری و خلاقیت در جامعه کارآفرینی مشاهده می‌شود، حتما باید به عنوان یک الگوی پایدار به آن توجه شود. بنابراین نباید در یک مقطع زمانی و به صورت یک جرقه آغاز و نتوان آن را به‌صورت دائم اجرایی کرد.
به همین دلیل باید به فرهنگ جامعه‌ای که کارآفرینی در آن انجام می‌شود توجه کرد. البته جدا از فرهنگ، مسائل و الگوی اقتصادی جامعه نیز برای پیشرفت کارآفرینی بسیار مهم است. بنابراین وضعیت اقتصادی جامعه و همخوانی آن با شرایط توسعه پایدار کارآفرینی نباید همگرا باشند. به همین علت هر الگویی قابل پیاده‌سازی در هر جامعه‌ای نیست.
